فیدل آلخاندرو کاسترو روز (13 اوت 1926-25 نوامبر 2016) انقلابی و سیاستمدار کوبا بود که از سال 1959 تا 1976 به عنوان نخست وزیر کوبا خدمت می کرد و از سال 1976 و از سال 1976 و از سال 1976 و یک ناسیونالیست مارکسیست-لنینیست و کوبایی ، او همچنین به عنوان اولین شخص کمونیست حزب کمونیست از سال 1961 تا سال 2011 بود. صنعت و تجارت ملی شد و اصلاحات سوسیالیستی ایالتی در سراسر جامعه اجرا شد.

کاسترو که در Birán ، Oriente ، فرزند یک کشاورز ثروتمند اسپانیایی متولد شد ، هنگام تحصیل حقوق در دانشگاه هاوانا ، ایده های چپ گرا و ضد امپریالیستی را به تصویب رساند. وی پس از شرکت در شورش علیه دولتهای راست گرا در جمهوری دومینیکن و کلمبیا ، وی برنامه ریزی سرنگونی رئیس جمهور کوبا Fulgencio Batista را انجام داد و یک حمله ناکام را به پادگان مونکادا در سال 1953 انجام داد. پس از یک سال حبس ، کازرو به مکزیک سفر کرد و در آنجا او یک گروه انقلابی و گروه انقلابی را تشکیل داد ، با وی و 26 ماه ژوئیه جنبش را به دست آورد. با بازگشت به کوبا ، کاسترو با رهبری جنبش در جنگ چریکی علیه نیروهای باتیستا از سیرا ماسترا ، نقش اساسی در انقلاب کوبا به عهده گرفت. پس از سرنگونی باتیستا در سال 1959 ، کاسترو قدرت نظامی و سیاسی را به عنوان نخست وزیر کوبا به عهده گرفت. ایالات متحده برای مخالفت با دولت كاسترو آمد و ناموفق تلاش كرد تا با ترور ، محاصره اقتصادی و ضد انقلاب ، از جمله حمله خلیج خوک ها به سال 1961 ، وی را از بین ببرد. با مقابله با این تهدیدها ، كاسترو با اتحاد جماهیر شوروی تراز شده و به اتحاد جماهیر شوروی اجازه می دهد سلاح های هسته ای را در كوبا قرار دهد ، در نتیجه Coldis Crisis-Cuban Crisisis-Cuban Crisisis-

کاسترو با اتخاذ یک الگوی توسعه مارکسیستی-لنینیستی ، کوبا را به یک کشور یک طرفه و سوسیالیستی تحت حاکمیت حزب کمونیست تبدیل کرد ، اولین بار در نیمکره غربی. سیاست های معرفی برنامه ریزی اقتصادی مرکزی و گسترش مراقبت های بهداشتی و آموزش و پرورش با کنترل دولت مطبوعات و سرکوب مخالفت های داخلی همراه بود. در خارج از کشور ، کاسترو از گروه های انقلابی ضد امپریالیستی حمایت کرد و از تأسیس دولت های مارکسیستی در شیلی ، نیکاراگوئه و گرنادا و همچنین فرستادن سربازان برای کمک به متفقین در یوم کیپور ، اوگادن و جنگ داخلی آنگولا حمایت کرد. این اقدامات ، همراه با رهبری کاسترو از جنبش غیر تراکم از سال 1979 تا 1983 و بین المللی گرایی پزشکی کوبا ، مشخصات کوبا را در صحنه جهانی افزایش داد. پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی در سال 1991 ، کاسترو کوبا را از طریق رکود اقتصادی "دوره ویژه" رهبری کرد و ایده های محیط زیست و ضد گلوبال سازی را در بر گرفت. در دهه 2000 ، كاسترو در "جزر و مد صورتی" آمریكای لاتین - یعنی با ونزوئلا هوگو چاوز - اتحادها را جعل كرد و اتحاد بولیوی را برای آمریكا تشکیل داد. در سال 2006 ، کاسترو مسئولیت های خود را به معاون رئیس جمهور رائول کاسترو ، که در سال 2008 توسط مجلس شورای ملی انتخاب شد ، منتقل کرد. توضیحات فوق از مقاله ویکی پدیا ، فیدل کاسترو ، مجوز تحت CC-BY-SA ، لیست کاملی از مشارکت کنندگان در ویکی پدیا.