ویرجینیا اوبراین

(Virginia O'Brien)
معروف به طرفداران فیلم کلاسیک با نام مستعار های مختلف-از جمله خانم Deadpan ، Face Face و Miss Ice Glacier-این خواننده/بازیگر مجسمه ای ، موهای تیره ، یک طاقچه منحصر به فرد را برای خودش روی صحنه و صفحه نمایش با روشی خنده دار مانند اسفنکس حک کرد که او ترانه ای را تحویل داد. دختر کاپیتان کارآگاهان اداره پلیس لس آنجلس ، ویرجینیا لی اوبراین در سنین کودکی به موسیقی و رقص علاقه مند شد (این به شانس شغلی وی آسیب نرساند که عموی وی به عنوان کارگردان فیلم لوید بیکن نامگذاری شده است). استراحت بزرگ و تجاری وی در سال 1939 پس از آنکه نقش آواز خواندن در تولید L.A را از موسیقی/کمدی "ملاقات با مردم" تضمین کرد ، در سال 1939 رخ داد. در شب افتتاحیه ، هنگامی که زمان برای شماره انفرادی خود فرا رسید ، ویرجینیا چنان فلج شد که او آهنگ خود را با یک خیره بی حرکت چشم آواز خواند که مخاطبان را (که فکر می کرد عملکرد او را به عنوان یک خنجر) به وجود می آورد. ویرجینیا با تحقیرآمیز ، صحنه را ترک کرد تا به زودی متوجه شود که او یک حسی است.

وی که در سال 1940 توسط MGM امضا شد ، با حضور در برخی از به یاد ماندنی ترین موزیکال های استودیو از جمله هزاران نفر از تشویق ها (1943) ، دختران هاروی (1946) ، تا ساعت 1946) ، فولیس های زایگفلد (1945) ، Panama Hattie (1942) ، Panama (1942) ، راه خود را برای تحسین و محبوبیت عظیم با حضور در برخی از به یاد ماندنی ترین موزیکال های استودیو از جمله هزاران تشویق (هزاران تشویق (1943)) ، Panvey (1945) ، به دلیل تحسین و محبوبیت بی نظیر قرار داد. باری یک بانوی (1943) بود ، اجراهای غیرقابل توصیف از ترانه های کلاسیک مانند "غرب وحشی وحشی" (از دختران هاروی) ، "یک عاشقانه خوب" (از تایل) که توسط (1946) می چرخد ​​") ،" این یک دنیای بزرگ بزرگ است "(از دختران هاروی (1946)) ،" شما فقیر "(از SEEPY (SEELTOY (1942))"

اگرچه غالباً به آهنگهای برجسته و نقشهای حامی کوچک منتقل می شود ، اما او هنوز هم می توانست با توجه به نیروی بی نظیر شخصیت خود ، آوازهای صیقلی و راه با یک کمیک طنز مورد علاقه مخاطبان قرار بگیرد. توانایی دوم به ویژه در یکی از آخرین فیلم های MGM خود ، مرتون از فیلم ها (1947) مشهود است ، که در آن او با Red Skelton بازی می کرد. در سال 1948 ، پس از 17 بازی به یاد ماندنی برای MGM ، استودیو به طور غیرقانونی او را از فهرست خود رها کرد. او تنها دو بار دیگر پس از خاتمه خود از MGM ، در فرانسیس جهانی در نیروی دریایی (1955) و گاس دیزنی (1976) به فیلم ها بازگشت و ترجیح می داد انرژی های خود را روی تلویزیون و صحنه متمرکز کند ، جایی که وی به مدت سه دهه دیگر مخاطبان را خوشحال کرد.

در دهه 1980 ، زیبایی هنوز هم جوان در یک نمایش یک زن به کشور سفر کرد و یک آلبوم زنده را در باشگاه مشهور Masquers با عنوان "سلام به موزیکال های بزرگ MGM" ضبط کرد. یکی از آخرین نمایش های مهم او در سال 1984 به عنوان پارتی آن در تولید اپرا Long Beach Civic Light از "Showboat" ، با آلن یانگ ظاهر شد. او در خانه بزرگی در رایت وود ، کالیفرنیا ، در بیشتر سالهای بعد تا زمان مرگش در بیمارستان Motion Picture Country در وودلند هیلز ، 16 ژانویه 2001 ، در نیمه بازنشستگی باقی ماند.