هتی مک دانیل (10 ژوئن 1893 - 26 اکتبر 1952) بازیگر آمریکایی بود که تصویرگری از مامی در Gone With the Wind (1939) او را به عنوان بهترین بازیگر نقش مکمل زن به دست آورد و او را به عنوان اولین سیاه پوست که برنده جایزه اسکار شد ، بدست آورد.

هتی مک دانیل پس از کار در اوایل دهه 1910 به عنوان خواننده گروه ، به عنوان خدمتکار در گلدن وست (1932) آغاز شد. شخصیت های خدمتکار او به طور پیوسته حامی تر شدند و اولین بار در قاضی کشیش (1934) حضور داشتند و در آلیس آدامز (1935) تلفظ می شدند. در این یکی ، به کارگردانی جورج استیونز و کمک و کمک شده توسط ستاره کاترین هپبورن ، او روشن می کند که او از وضعیت پرشور کارفرمایان خود استفاده کمی دارد. توسط Mad Miss Manton (1938) شخصیتی که او به تصویر می کشد در واقع به کارفرمای اجتماعی خود باربارا استنویک و دوستانش Snooty می گوید. این مسیر به بزرگترین نقش کار مک دانیل ، مامی در Gone With the Wind (1939) گسترش می یابد. مامی از چند طریق برتر از بیشتر قوم سفید پوست اطراف او است.

از آن نقطه ، نقش های مک دانیل متأسفانه فرود آمد و شخصیت ها بیشتر و بیشتر می شوند. مک دانیل در نمایشگاه های رادیویی "آموس و اندی" و ادی کانتور در دهه های 1930 و 1940 بازی کرد ، شخصیت عنوان در برنامه رادیویی خود "Beulah" (1947-51) و همان قسمت در تلویزیون (Beulah ، 1950).