اتل بریمور دومین فرزند سه فرزند بود که به نظر می رسید برای زندگی این بازیگر والدین خود موریس و گرجستان مقدر شده اند. موریس بریمور در سال 1875 از انگلیس مهاجرت کرده بود و پس از فارغ التحصیلی از کمبریج در قانون ، خانواده خود را با بازیگری شوکه کرده بود. گرجستان درو از فیلادلفیا در شرکت صحنه والدین خود عمل کرد. این دو به عنوان عضو شرکت آگوستین دالی در نیویورک ملاقات و ازدواج کردند. آنها هر دو با برخی از شخصیت های صحنه عالی تئاتر میانه ویکتوریا آمریکا و انگلیس عمل کردند. کودکان Barrymore در فیلادلفیا متولد و بزرگ شدند. گرچه برادر بزرگتر لیونل بریمور پس از تحصیل یک دختر سنتی ، برنامه ریزی کرد تا پیانیست کنسرت شود.

با این حال ، فریب مرحله شاید مادرزادی بود. او اولین بازیگر خود را به عنوان بازیگر صحنه در فصل نیویورک در سال 1894 انجام داد. حضور در صحنه جوانی او به یکباره لذت بخش بود ، چهره ای بسیار زیبا و پررنگ و چشمان تاریک بزرگ که به نظر می رسید از روح او بیرون می آمد. استعداد طبیعی و صدای متمایز او فقط حضور فیزیکی کسی را که برای هدایت هر نقشی که پیش روی او قرار دارد ، تقویت می کند. پس از فرصتی برای حضور در صحنه لندن با انگلیسی بزرگ هنری ایروینگ در "The Bells" (1897) و بعداً در "Peter the Great" (1898) ، او به نیویورک بازگشت تا بازی Clyde Fitch را در بازی Clyde Fitch "Captain Jinks of the Marines Horse" (1901) (تولید شده توسط دوست و خیرخواهش چارلز فروممن ، آمریكای اولیه آمریكا) به ارمغان آورد. نقش های اصلی ، مانند نورا در "خانه عروسک" هنریک ایبسن (1905) و با بازی در "آلیس توسط آتش" (همچنین 1905) ، "میانی کانال" (1910) و "Trelawney of Wells" (1911) محبوبیت خود را به عنوان یک ستاره گرم و کاریزماتیک مرحله آمریکا ثابت کرد. در همین حال او در سال 1909 با کارگزار سهام راسل گریسولد کلت ازدواج کرد و ضمن ادامه کار بازیگری ، سه فرزند به دنیا آورد.

اگرچه این مرحله اولین عشق او بود ، اما او به تماس با صفحه نقره توجه کرد ، و اگرچه به تصویر بت ماتین دست نرسید که برادر کوچکتر جان باریمور پس از شیمی مشابه روی صحنه ، در فیلم های ساکت به دست آورد ، اما از اولین حضور فیلم خود در Nightingale (1914) بر روی مخاطبان پیروز شد. با این حال ، نقش های اولیه فیلم او ، ثابت تا سال 1919 ، صندلی عقب را برای ادامه پیروزی های مرحله به دست آورد: "Declassee" (1919) ، جولیت دلسوز او در "رومئو و ژولیت" (1922) ، "خانم دوم تانکری" (1924) و به ویژه "همسر ثابت" (1926).

او از استعدادهای قابل توجه خود در نقش یک فعال نیز استفاده کرد ، و به عنوان یک حامی بستر انجمن بازیگران بازیگران و در حقیقت ، چهره برجسته ای در بازیگران اعتصاب سال 1919 بود. تا سال 1930 او وارد عصر میانسال شد و نقش های فیلمش این را منعکس می کرد. به جز راسپوتین و امپراطور (1932) با برادرانش ، نقش ها مادران و مادربزرگ های سالخورده ، خانمهای داوگر و خاله های اسپینستر بودند. شاید عاقلانه او بیش از یک دهه هالیوود را کنار بگذارد ، با کارهای مرحله ای که شامل ترین نقش او در "ذرت سبز است" (تور که از سال 1940 تا 1942 به طول انجامید). وی سرانجام در سال 1940 به کالیفرنیای جنوبی نقل مکان کرد.

هنگامی که در سال 1959 درگذشت ، در نزدیکی برادرانش در گورستان کالواری در شرق لس آنجلس مداخله کرد.