باب امید
(Bob Hope)
لسلی تاونز "باب" Hope KBE ، KC*SG ، KSS (29 مه 1903 - 27 ژوئیه 2003) یک کمدین ، بازیگر و سرگرمی آمریکایی بود. با شغلی که نزدیک به 80 سال به طول انجامید ، امید در بیش از 70 فیلم کوتاه و بلند - 54 - که در آن بازی کرد ظاهر شد. این موارد شامل مجموعه ای از هفت جاده به ... فیلم های کمدی موسیقی با بینگ کراسبی به عنوان شریک زندگی برتر Hope بود.
علاوه بر میزبانی جوایز اسکار ، 19 بار ، بیش از هر میزبان دیگر ، Hope در بسیاری از تولیدات و نقش های تلویزیونی ظاهر شد و 14 کتاب نوشت. آهنگ "با تشکر از حافظه" آهنگ امضای او بود.
امید در منطقه التهام در جنوب شرقی لندن متولد شد. وی در چهار سالگی به همراه خانواده خود به ایالات متحده رسید و در نزدیکی کلیولند ، اوهایو بزرگ شد. پس از یک بار کوتاه در اواخر دهه 1910 به عنوان یک بوکسور ، امید کار خود را در نمایشگاه نمایش در اوایل دهه 1920 آغاز کرد ، در ابتدا به عنوان یک کمدین و رقصنده در مدار وودویل ، قبل از بازی در برادوی. امید شروع به ظاهر شدن در رادیو و فیلم هایی که از سال 1934 شروع شد. او به دلیل زمان کمدی خود مورد ستایش قرار گرفت ، متخصص در تک لاینرها و تحویل سریع شوخی هایی بود که اغلب خودآرایز بودند. او به ایجاد کمدی مدرن استندآپ آمریکا کمک کرد.
بین سالهای 1941 و 1991 ، امید 57 تور برای سازمان های خدمات متحد (USO) انجام داد و پرسنل ارتش آمریكا را با وظیفه فعال در سراسر جهان سرگرم كرد. در سال 1997 ، کنگره ایالات متحده لایحه ای را تصویب کرد که امید به یک جانباز افتخاری نیروهای مسلح ایالات متحده را داد. امید در طول کار خود در بسیاری از افراد ویژه تلویزیونی برای NBC ظاهر شد و یکی از اولین کاربران کارتهای Cue بود.
امید در سال 1998 از زندگی عمومی بازنشسته شد و در 27 ژوئیه 2003 در 100 سالگی درگذشت.
توضیحات فوق از مقاله ویکی پدیا باب امید ، مجوز تحت CC-BY-SA ، لیست کامل مشارکت کنندگان در ویکی پدیا.
