پائولو تاویانی (8 نوامبر 1931 - 29 فوریه 2024) و ویتوریو تاویانی (20 سپتامبر 1929 - 15 آوریل 2018) ، که به طور جمعی از آن به عنوان برادران تاویانی یاد می شود ، کارگردانان و فیلمنامه نویسان ایتالیایی بودند که در تولیدات فیلم همکاری می کردند.

در جشنواره فیلم کن ، برادران تاویانی در سال 1977 جایزه Palme d'Or و The Fipresci را برای Padre Padrone و The Grand Prix du Jury برای La Notte di San Lorenzo (شب ستاره های تیراندازی ، 1982) کسب کردند. در سال 2012 آنها در جشنواره بین المللی فیلم برلین با سزار باید بمیرد ، خرس طلایی را به دست آوردند.

ویتوریو تاویانی در 15 آوریل 2018 در سن 88 سالگی درگذشت. هر دو در سن مینیاتو ، توسکانی ، ایتالیا متولد شدند ، برادران تاویانی شغل خود را به عنوان روزنامه نگار آغاز کردند. در سال 1960 آنها به دنیای سینما آمدند و به همراه جوریس ایوانز مستند L'Italia non è un paese povero کارگردانی کردند (ایتالیا یک کشور فقیر نیست). آنها به کارگردانی دو فیلم با والنتینو اورسینی ، Un Uomo da Bruciare (مردی برای سوزاندن) (1962) و I Fuorilegge del Matrimonio (Outlaws of Marriage) (1963).

اولین فیلم خودمختار آنها من Sovversivi (The Dversives ، 1967) بود که آنها وقایع سال 1968 را پیش بینی می کردند. با بازیگر جیان ماریا ولتونته ، آنها با Sotto Il Segno Dello Scorpione (تحت نشانه عقرب ، (1969) توجه کردند که در آن می توان اکوهای برشت ، پاسولینی و گودارد را دید.

در سال 1971 ، آنها مبارزات انتخاباتی رسانه ای علیه کمیسر پلیس میلان لوئیجی کالابرسی را که در مجله L'Spresso منتشر شد ، امضا کردند.

موضوع انقلابی هر دو در سان میشل Aveva Un Gallo (1971) وجود دارد ، اقتباسی از رمان تولستوی The Divine and the Human ، فیلمی که از منتقدین بسیار مورد استقبال قرار می گیرد ، و در فیلم Allonsanfan (1974) ، که در آن مارچلو ماسترویان نقش به عنوان یک عالیه و عاملی که در حال حاضر است و در حال حاضر یک شخص عاملی است که در حال حاضر در معرض دید قرار گرفته است و در حال حاضر یک شخص واقعی است و در حال حاضر در معرض دیدگاه های عاملی است که در حال حاضر در زندان است. درگیر تلاش جدیدی شد که در آن دیگر اعتقاد ندارد.

فیلم بعدی آنها Padre Padrone (1977) (Palme d'Or در جشنواره فیلم کن) ، که از رمانی توسط گاوینو لدا گرفته شده است ، از مبارزه یک چوپان ساردینی علیه قوانین ظالمانه جامعه مردسالاری خود صحبت می کند. در ایل پراتو (1979) مداحی های غیر واقعی وجود دارد ، در حالی که La Notte di San Lorenzo (شب ستاره های تیراندازی ، 1982) با لحنی پری ، یک واقعه حاشیه ای در روزهای قبل از پایان جنگ جهانی دوم ، در توسکانی ، همانطور که از نظر برخی از مردم روستا دیده می شود ، روایت می کند. این فیلم جایزه ویژه هیئت منصفه را در کن دریافت کرد.

KAOS (1984) - اقتباسی ادبی دیگر - یک فیلم بسیار زیبا و شاعرانه در قسمت ها است که از داستانهای کوتاه لوئیجی پیرندلو به مدت یک سال گرفته شده است. در ایل Sole Anche di Notte (1990) برادران Taviani در قرن 18th ناپل داستان را از پدر تولستوی سرجیوس منتقل کردند.

از آن به بعد ، الهام بخش Tavianis بسیار ناخوشایند بود. موفقیت هایی مانند Le Affinità elettive ، (1996 ، از Goethe) و تلاش برای جلب مخاطبان بین المللی مانند Good Morning Babilonia ، (1987) ، در The Pioneers of Cinema History ، متناوب با فیلم های کمتری مانند Fiorile (1993) و Tu Ridi (1996) ، الهام گرفته از شخصیت ها و داستان های کوتاه Pirandello. ...

منبع: مقاله "پائولو و ویتوریو تاویانی" از ویکی پدیا به زبان انگلیسی ، مجوز تحت CC-BY-SA 3.0.