کریستوف باراتی (متولد 17 ژوئن 1963 در پاریس) تهیه کننده فیلم فرانسوی ، کارگردان و فیلمنامه نویس و متن ترانه است.

Barratier فرزند بازیگر زن اوا سیمونت و M. Barratier است. او برادرزاده کارگردان فیلم ژاک پرین است که در انتخاب حرفه ای وی تأثیر داشت.

قبل از اینکه فیلمساز باشد ، باراتییر دوره دانشگاهی در موسیقی کلاسیک و دروس گیتار را تحصیل می کرد. وی فارغ التحصیل دانشکده معتبر عمومی فرانسه ، اکول نورمال د پاریس بود و چندین جایزه رقابت بین المللی را به دست آورد. در سال 1991 ، Barratier وارد شرکت تولید عموی ژاک پرین ، Galatée Films شد ، جایی که او حرفه تهیه کننده را آموخت. او به عنوان تهیه کننده خط ، در ساخت فیلم های Microcosmos (1995) ، Himalaya (1999) و مهاجرت بالدار (2001) شرکت کرد.

در سال 2001 ، او اولین فیلم کوتاه خود را با نام Les Tombales ، اقتباس از رمان گای دو ماپاسانت ، کارگردانی کرد. بازیگران لامبرت ویلسون و کارول ویس.

اولین ویژگی او ، گروه کر در سال 2004 به نمایش در آمد. اقتباسی از فیلم ژان دررویل ، La Cage Aux Rossignols (1945) ، سناریوی آن به طور مشترک با فیلمنامه نویس فیلیپ لوپس-کوروال نوشته شده است.

دومین فیلم او ، پاریس 36 ، بر اساس فیلم های نمادین که توسط Busby Berkeley رقص شده است ، ساخته شده است و داستانی از پرولتاریاها دارد که با فرصتی مانند La Belle équipe از ژولین دووییر (1936) روبرو شده است.

در کنار تهیه کننده توماس لانگمن ، او شروع به کار بر روی اقتباسی جدید از War of the Buttons (2011) اقتباسی از La Guerre des Boutons (War of the Buttons) ، بر اساس رمان 1912 توسط لوئیس Pergaud است. با قرار گرفتن در طول جنگ جهانی دوم و اشغال آلمان فرانسه تغییر می یابد. این برنامه توسط توماس لانگمن (برنده جایزه آکادمی برای این هنرمند) با مشارکت مالی Canal Plus تولید و نوشته شد. این در سپتامبر 2011 در فرانسه آزاد شد و 16 میلیون یورو هزینه داشت.

به دنبال این ، باراتییر تیمی را به کارگردانی کرد ، که در مورد حرفه Jérôme Kerviel به عنوان معامله گر در شرکت Société Générale تجدید نظر می کند. این فیلم در ژوئن سال 2016 منتشر شد. این یک تغییر واضح از فیلم های قبلی که کاملاً تاریخی است ، نشان می دهد ، اما به دلیل ماهیت خوب آن و واقع گرایی به لطف ریشه های آن در زندگینامه Jérôme Kerviel ، L'Engrenage: Mémoire d'Un Trader ، اغوا می شود. تیمی روح در حالی که یک داستان داستانی را بر اساس بی طرفی نسبت به مردی که خود را قربانی سیستم بانکی معرفی کرده بود ، یک مورد بسیار واسطه را برجسته کرد.

در سال 2017 ، Barratier اقتباسی از اولین موفقیت خود ، The Chorus را به عنوان یک نمایش موسیقی تولید شده در تئاتر Folies Bergères ارائه داد. برای نمایش خود ، فرزندان La Maîtrise des Hauts-de-Seine خوانندگان جدید فیلمساز هستند.

سال بعد ، وی همکاری جدیدی با پاسکال اوبیسپو امضا کرد تا موسیقی جسیوس ، د ناصره à Jérusalem را به نمایش بگذارد. بر اساس بزرگترین فیلم های هالیوود ، موسیقی به یکی از شدیدترین داستان های بشریت می رود.

به عنوان متن ترانه ترانه کر "نگاه به مسیر خود" ، باراتییر برای بهترین آهنگ اصلی برای یک جایزه اسکار معرفی شد. این فیلم برای جایزه اسکار بهترین فیلم زبان خارجی و همچنین هشت جایزه سزار نامزد شد ، که از این دو برنده شد.

دومین فیلم بلند او ، پاریس 36 ، با بازی Gérard Jugnot و Nora Arnezeder ، نامزد دریافت جایزه آکادمی برای بهترین آهنگ اصلی و چهار جایزه César شد.

منبع: مقاله "کریستوف باراتی" از ویکی پدیا به زبان انگلیسی ، مجوز تحت CC-BY-SA 3.0.