این پرتره ریاست جمهوری به سبک محرک نشان می دهد که چگونه جیمی کارتر با موسیقی ضد فرهنگ ، از جمله برادران آلمان ، باب دیلن ، ویلی نلسون و جیمی بافت ، یک آمریکا پس از آب را دوباره زنده کرد.
