در بهار ۱۹۷۰، بین اورستید آفریقایی و دکامرون، پاسولینی فیلمی را ساخت که برای آن نظریه‌ای به صورت شعر نوشت اما هرگز ویرایش آن را به پایان نرساند. این فیلم به عنوان یک مداخله معمولی پاسولینی متولد شد: فیلمبرداری از اعتصاب جمع‌آورندگان زباله در رم، که در آن زمان در شرایط بهداشتی دراماتیک کار می‌کردند، و فیلمبرداری از تواضع کار روزانه آن‌ها، در میان زباله‌ها و خرده‌ریزهای جامعه، در میدان‌ها و خیابان‌ها. پاسولینی همچنین چهره‌های جمع‌آورندگان زباله را که در بحث‌های اعتراضی مشغول بودند، فیلمبرداری کرد و نتیجه یک تصویر انسان‌شناختی فوق‌العاده از بشریت ناشناخته بود.