در سال 1956، ارتش حرفه‌ای فرانسه از نیروی انسانی کافی برای حفظ صلح در الجزایر، مستعمره‌ای که کشور به هر قیمتی مصمم به نگه‌داشتن آن است، برخوردار نیست. به همین دلیل، ذخیره‌نظامیان فراخوانده می‌شوند و تحت یک دوره آموزشی شدید قبل از اعزام به جبهه قرار می‌گیرند. رمی مارش، آلن شارپنتیر و ری‌مون داکس سه جوانی هستند که هیچ علاقه‌ای به این ماجراجویی نظامی ندارند و به‌زور به خدمت فراخوانده شده‌اند. آنچه در الجزایر شاهد آن هستند، آنها را به شدت متأثر و دگرگون می‌کند. تجاوز، شکنجه، اعدام... به هیچ‌وجه به جنایات بی‌پایانی که آنها به‌طور ناخواسته در آن شرکت می‌کنند، پایان نمی‌دهد. تعجبی ندارد که ارتش فرانسه این‌قدر مایل است که اعلام کند هیچ چیزی برای گزارش دادن وجود ندارد...