گروهی از اسیران جنگی خون، عرق و اشک ریخته‌اند تا پلی بر روی رودخانه کوای در تایلند بسازند. درست زمانی که پل آماده می‌شود، یک بمب‌افکن آمریکایی می‌رسد و آن را ویران می‌کند. فرمانده اردوگاه، تاناکا، می‌خواهد که مثالی بزند و دستور می‌دهد که برخی از اسیران باید اعدام شوند. به موقع، سرهنگ هارادا با دستوری می‌رسد که سالم‌ترین اسیران باید با قطار و قایق به ژاپن منتقل شوند. این سفر خیانت‌آمیز است زیرا نیروهای متفقین به شدت بر راه‌آهن‌ها نظارت دارند و عملاً دریاها را در اختیار دارند.