مانولا و اولمو در آینده‌ای ملاقات می‌کنند که پانزده سال پیش به عنوان نوجوانان وعده داده بودند، زمانی که اولین عشق خود را تجربه کردند. بر اساس این وضعیت عاشقانه، بازپس‌گیری در واقع فیلمی است درباره جستجوی زمان؛ یا درباره آگاهی از زمان: زمان از دست رفته و زمان بازیابی شده؛ درباره آنچه که درباره خود به یاد می‌آوریم و آنچه که به یاد نمی‌آوریم؛ درباره کلمات، حرکات و احساساتی که به آنها وفادار می‌مانیم، زیرا آنها ما را امروز، دیروز و فردا تعریف و مجبور می‌کنند.