وقتی ماروین هملیش در آگوست 2012 درگذشت، دنیای موسیقی، تئاتر و سینما یک استعداد را از دست داد که مانند آن را ممکن است هرگز دوباره نبینیم. به نظر می‌رسید که او برای عظمت مقدر شده است، هملیش در 6 سالگی به عنوان یک نابغه موسیقی به مدرسه جولیارد نیویورک پذیرفته شد و به سرعت به یک پدیده تبدیل شد. با آهنگ‌های کلاسیک فوری مانند «طوری که بودیم» و «هیچ‌کس بهتر از این کار نمی‌کند» و نمرات فیلم‌های هالیوودی مانند «شناگر»، «دزدی» و «انتخاب سوفی» و غول برادوی «یک خط کُر»؛ هملیش به آهنگساز مورد علاقه تولیدکنندگان فیلم و برادوی تبدیل شد و حضوری برجسته در دایره کنسرت‌های بین‌المللی داشت. موفقیت‌های او شگفت‌انگیز، وسیع، بی‌سابقه و باشکوه بود، تا سن 31 سالگی هملیش 4 جایزه گرمی، یک امی، 3 اسکار، یک تونی و یک جایزه پولیتزر را کسب کرده بود: موفقیتی که به قدری درخشان بود که مطابقت با آن غیرممکن به نظر می‌رسید.